تحدی
وَإِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿(2:23)﴾
و اگر در آنچه بر بنده خود نازل كرده ايم شك داريد پس اگر راست مى گوييد سوره اى مانند آن بياوريد و گواهان خود را غير خدا فرا خوانيد.
آسمانی و الهی بودن قرآن همواره مطرح بوده زیرا هدایتگری آن را هموار و مطمئن می سازد. قرآن دلایلی برای اثبات الهی بودن خود آورده که مهمترین آنها با عنوان تحدی نام برده می شود؛ به این صورت که از مخالفان خواسته می شود چنانچه شکی در الهی بودن قرآن دارند مانند آن را یا ده سوره یا یک سوره را بیاورند.
تحدی را از جنبه لفظی و محتوایی قرآن گفته اند و تاکنون کسی از شاعران و نویسندگان و غیر آنها ادعای آوردن آن را نداشته چه حقیقتا نتوانسته و چه خداوند در ذهن و عمل آنها تصرف فرموده و آنها را منصرف کرده باشد(نظریه صرفه). اما از جنبه عددی و نظم ریاضی قرآن کمتر گفته اند.
تحدی به نظم ریاضی
در آیه مذکور که اولین آیه تحدی است؛ پس از «بسورة»، عبارت «مِن مثله» آمده. در حالی که اگر لفظ “مثله”(بدون «مِن») یا لفظ “مثلها” می آمد به لحاظ لفظ و معنا اشکالی نبود(ظاهرا) زیرا لفظ «مِن» در اینجا معنایی افاده نمی کند(چنان که در دیگر آیات تحدی، نیامده) و نیز ضمیر «ها» به «سوره» راجع می شد و مرجع نزدیکتر بود لیکن وقتی مقدار عددی آن(من مثله) را محاسبه می کنیم؛ 665 است که مضربی از 19 است تا شاید نشان دهد تحدی قرآن بیش از هر چیز و در این زمان از جنبه ی ریاضی آن است.