تنهاخدا فرمود: فرود آیید و در زمین بمانید تا تکلیفتان روشن کنیم و در این مدت هر گاه که «هدی» برایتان آمد هر که پیرویش کند ترس و اندوهی ندارد.(بقره/۳۶و۳۸)
در اولین نشانه‌های کتابش(ا.ل.م.) قرآن را «هدی» نامید(بقره/۲) برای اهل پرهیز. و بر «هدی» دانست مؤمنانی را…(بقره/۵)
نه فقط عهد نهائیش، قرآن را «هدی» خواند(آل‌عمران/۱۳۸)؛ که تورات(عهد عتیق) و انجیل(عهد جدید) را نیز.(آل‌عمران/۳و۴)
در جستجوی هدایند حالی که آن حاضر و ظاهر بود و است به همه زمان. گاه به زبان و قامت انسان، گاه قلم و گاه رقم.
سخن خواهیم گفت در باب نشانه‌ها(حروف مقطعه) تا هادیان را شناسیم و اوصاف مهدیان(هدایت‌یافتگان) دارا شویم.
و خواهیم گفت که چون «هدی» را به ابجد شماریم ۱۹ است که آن امضای تنهاخداست بر قرآن.
گفتیم آیید فرود آدمیان
چو ز من هدی بیاید سویتان
پیرو هدای من هر که شود
پس نه او ترس و نه اندوه بَرَد
هدایت؛ نشان دادن راه است، نیز نشاندن در راه و به مقصد رساندن.
آن کتاب(قرآن) که شکی در آن نیست(ذَ ٰلِكَ ٱلۡكِتَـٰبُ لَا رَیۡبَۛ فِیهِۛ ۲:۲) که از جانب خداست*،
هدی است برای همگان(ٱلۡقُرۡءَانُ هُدࣰى لِّلنَّاسِ۲:۱۸۵) اما نقشه راهی است که مدام باید آن گشوده و دیده شود و جای خود در آن سنجیده گردد که کجای راهیم، ادامه راه نیازمند است به ترمز(تقوا)، توشه(احسان) و اعتماد(ایمان).
فرمود که قرآن، هُدࣰى لِّلۡمُتَّقِینَ(۲:۲) است نیز هُدࣰى وَبُشۡرَىٰ لِلۡمُؤۡمِنِینَ(۲۷:۲) وَإِنَّهُۥ لَهُدࣰى وَرَحۡمَةࣱ لِّلۡمُؤۡمِنِینَ(۲۷:۷۷) است و هم فرمود: هُدࣰى وَرَحۡمَةࣰ لِّلۡمُحۡسِنِینَ(۳۱:۳) است.
متقین، مؤمنین و محسنین نه سه گروه بلکه سه خصلت یک انسان از سه منظر ارتباط با خود، خدا، و خلق است که هر یک را متناسب با موضوع سوره به ترتیب در سوره‌های بقره، نمل و لقمان بیان فرمود.
باری،
هم هدایت و راه، پیوسته است و هم تقوا، ایمان و احسان به مرحله و مرتبه.
پیوسته می‌خواهیم که ما را تو راه راست بنمای و برنشان(اهدنا الصرٰط المستقیم)؛ راهی که نعمت است،(راه پیامبران، راستان، شاهدان و شایستگان؛ این نیکو رفیقان.(۴:۶۹)) نه نقمت و حیران.(۱:۷)
مهم این که:
آنها که مؤمن به غیبند، برپادارنده نماز، بخشنده از رزق و روزی، مؤمن به آنچه در قرآن و پیش از آن نازل شد و آنها که به آخرت یقین دارند؛ اینها مَهدیند و بر هُدیٰ و هدایت از پروردگار. و اینان برندگانند.(۵-۳: ۲)
ببینید: آیات ابتدای سوره بقره.
*اگر در شک بودید که آن از جانب خداست پس بیاورید سوره‌ای مثل آن(۲:۲۳) از جهت لفظ؟ نظم؟ معنا؟(در مجالی دیگر گفته آید.)
https://t.me/FinalTestament